Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

ΤΑ ΒΑΘΙΑ ΝΕΡΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗΣ a.k.a. DEEP WATER SOLO

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Ανεβαίνοντας:

Cova del diablo, In the night all cats are black 8a/S2
Psicoblog, deep water solo, σκαρφάλωμα πάνω απ' το νερό.. Πείτε το όπως θέλετε και όπως σας βολεύει, αυτή είναι η πιο νέα μόδα σκαρφαλώματος παγκοσμίως με επίκεντρο τη μαγευτική Μαγιόρκα. Βασικό χαρακτηριστικό της η απουσία σχοινιού, ασφαλιστή, σιδερικών και πάνω απ' ολα ground up προσπάθειες γιατί όπως έλεγε και ένας φίλος "style always matters". Ξεχάστε τα redpoint, top rope, τεχνητά, πάρε, δώσε, πρόσεχε, μπλόκ και όλες αυτές τις μπούρδες που ευνουχίζουν την ελευθερία της αναρρίχησης. "It's the purest way of climbing" είχε πει ο Chris Sharma και είχε απόλυτο δίκιο. Το μόνο που χρειάζεστε για να σκαρφαλώσετε εδώ είναι ένα ζευγάρι παπούτσια, μαγνησία, μπόλικη διάθεση για παιχνίδια με το νερό και λίγα από εκείνα τα ευρώ. Όχι δεν πάμε για bouldering μη μπερδεύεστε, ούτε στρωματάκι δε χρειάζεστε! Φύγαμε?

Ιούλιος 2009.
Λιαζόμουν σε μια παραλία των Χανίων με μια φίλη και σχεδιάζαμε τις καλοκαιρινές αναρριχητικές μας διακοπές. Το σχέδιο ήταν απλό και πολυφορεμένο, να πάμε οδικώς μέχρι το Courmayer με σκοπό να σκαρφαλώσουμε γρανιτένιες διαδρομές στις Γαλλο-Ιταλικές Άλπεις. Μια ο ζεστός ήλιος, οι παραλίες με τα καταγάλανα νερά, μια το γεγονός οτι το Πάσχα είχαμε πάει στο Chamonix, αυτά και άλλα πολλά είχαν αρχίσει να ανατρέπουν το αρχικό μας σχέδιο και να μας κάνουν να σχεδιάζουμε κάτι πιο καλοκαιρινό και εξωτικό. Κάπου εκεί πέφτει μια ερώτηση στο τραπέζι "γιατί δεν πάμε στη Μαγιόρκα?". Το μυαλό μου κατευθείαν διακτινίστηκε εκεί, άρχισε να σκέφτεται πως δεν υπάρχει καλύτερη ιδέα απ' αυτήν. Το σκηνικό ίδιο με εδώ, Μεσόγειος, καλοκαιράκι, παραλίες, με μια σημαντική διαφορά, πως εκεί θα σκαρφαλώναμε κάτι διαφορετικό. Όχι sport αναρρίχηση, όχι bouldering ούτε big wall..αλλά θα δοκιμάζαμε αυτή τη νέα μόδα σκαρφαλώματος ονόματι psicoblog ή αλλιώς deep water solo (DWS), με τη Μαγιόρκα να είναι ο νούμερο ένα προορισμός στον κόσμο για αυτό. Ε λοιπόν όπως καταλαβαίνετε δεν χρειάστηκε και πολύ σκέψη.
Οι επόμενες μέρες ήταν γεμάτες έρευνα για το πως θα πάμε, που θα μείνουμε, πως θα μετακινούμαστε, που είναι τα πεδία που θα σκαρφαλώσουμε, και γενικότερα πως θα κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη στο νησί. Τα εισιτήρια κλείστηκαν και για να βγεί πιο οικονομικό το ταξίδι αποφασίσαμε να παρατείνουμε τη διαμονή μας στην Ισπανία για άλλη μια βδομάδα μιας και τα εισιτήρια της επιστροφής ήταν φθηνότερα τότε. Έτσι θα είχαμε την ευκαιρία να επισκευθούμε το Rodellar και την πανέμορφη, όπως πολλοί λένε, Βαρκελώνη.
Ένα μήνα μετά μας βρίσκει ο θερμός Αύγουστος να αποβιβαζόμαστε στο αεροδρόμιο της Παλμα στη Μαγιόρκα. Βρίσκουμε το όχημα μας, ένα scooter μάρκας Cooltra!, (φθηνότερη είναι η ενοικίαση αυτοκίνητου στην Βαρκελώνη απ' ότι το scooter στη Μαγιόρκα, βλέπε high season) και το παιχνίδι ξεκίνησε. Απ' την έρευνα που είχε προηγηθεί ξέραμε οτι το πιο οργανωμένο πεδίο-παραλία για DWS ήταν το Cala Varques οπου και πήγαμε κατεθυείαν. Η πρώτη εικόνα ήταν μια πανέμορφη παραλία γεμάτη κόσμο, ιστιοπλοϊκά, καταπράσινα νερά και βράχια.. μαγικά. 
Γρήγορη βουτιά στη θάλασσα και φύγαμε για αναγνωριστική επαφή με το βράχο. Στην αρχή ήταν κάπως περίεργα, ξεκινάς το σκαρφάλωμα χωρίς βέβαια σχοινιά, μποντριέ, σετάκια και σε κάποια φάση συνειδητοποιείς οτι έχεις φτάσει αρκετά ψηλά. Γνωρίζεις βέβαια οτι από κάτω σου υπάρχει η ασφάλεια του νερού αλλα και πάλι κάτι δεν πάει καλά. Αρχίζουν τα πόδια σου να τρέμουν, η καρδιά χτυπάει ολοένα και γρηγορότερα και πριν καλά καλά το καταλάβεις έχεις βγεί πάνω.. φφφχιουυ τη γλίτωσα! Μετά από δυο τρείς διαδρομές αρχίζεις και συνηθίζεις, γουστάρεις έχοντας αυτή την υπέροχη αίσθηση οτι σολάρεις με απόλυτη ασφάλεια. Σε αντίθεση με το σόλο εδώ έρχετε η ώρα που θα δοκιμάσεις και κάτι πέρα απ' τα όρια σου, θα φτάσεις στο σημείο οπου οι μύς σου θα έχουν γεμίσει γαλακτικό οξύ και σε εγκαταλέιπουν, τα πόδια σου μπερδεύονται κουνώντας τα δεξιά αριστερά χωρίς λόγο, στο σημείο οπου κανονικά θα έλεγες "Πάρε.."! Όσο και αν φωνάξεις κανείς δε θα μπορέσει να σε βοηθήσει και σύντομα θα καταλάβεις οτι η μόνη διέξοδος απο δω πέρα είναι μόνο πάνω. Και που το κατάλαβα αυτό, είπα μέσα μου "πάρε πέφτω" και σα να πήρα μια απάντηση που έλεγε "Σε έχω" και άρχισα να πέφτω να πέφτω να πέφτω.... Μπλουμ! Η αίσθηση είναι απίστευτη, μονάχα τότε καταλαβαίνεις οτι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, φόβου και τότε αρχίζεις σιγά σιγά να μπαίνεις για τα καλά στο παιχνίδι, να αναζητάς όλο και πιο ψηλές διαδρομές, πιο δύσκολες. Τώρα καταλαβαίνεις γιατί όλοι οι αναρριχητές τριγύρω σου είναι χαμογελαστοί και χαρούμενοι σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα αναρριχητικά πεδία που έχω επισκεφθεί κατά καιρούς. Για ένα περίεργο λόγο το άγχος αποβάλλεται με μαγικό τρόπο και για πρώτη φορά αρχίζεις να απολαμβάνεις 100% τη μοναδικότητα αυτού του αθλήματος, την ελευθερία των κινήσεων, τη συνεχή αίσθηση του κενού, σα να ξανακαλύπτεις τους λόγους για τους οποίους σκαρφαλώνεις.
Cava Varques
First cave
Transveral 7a 
No name roof 8a

No name roof 8a
Bandito 7c+
Μπορεί ο Αύγουστος να θεωρείται απαγορευτικός για αναρρίχηση στο νησί, λόγο ζέστης, παρ' όλα αυτά τα πεδία ήταν γεμάτα κόσμο με τις πιο δημοφιλής διαδρομές να έχουν μια ουρά  2-3 ατόμων (βλέπε Κάλυμνος). Δε πειράζει όμως, ή θα βγει πάνω γρήγορα ή θα πέσει στο νερό, επόμενος παρακαλώ!
Ο ήλιος σιγά σιγά φεύγει και σειρά παίρνει η παραλία, εξερεύνησεις στις γύρω υποθαλάσσιες και μη σπηλιές, slackline, μαγιορκέζικες μαγειρικές να γεμίζουν τα τσικάλια και τα στομάχια, κιθάρες, συζητήσεις. Δικαίος πολλοί έχουν παρομοιάσει την παραλία αυτή με το camp 4 του Yosemity ονομάζοντας την the beach 4.
Κάπως έτσι κύλησαν όλες οι μέρες στη Μαγιόρκα αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις, ένα μόνιμο χαμόγελο ικανοποίησης χαραγμένο στο πρόσωπό μου και την υπόσχεση πως στο μέλλον θα επισκεφτώ ξανά αυτό το μέρος.

Πέρασε ένας χρόνος απο την πρώτη φορά που επισκέφτηκα τη Μαγιόρκα. Επιστρέφοντας απο εκείνο το ταξίδι το μυαλό μου ήταν κολλημένο εκεί, σ'αυτά τα υπέροχα βράχια, στην παραλία, στους φίλους που απέκτησα..Έτσι ακριβώς νιώθω και τώρα, που μόλις επέστρεψα για τρίτη φορά απο εκεί. Τρία ταξίδια, τρεις διαφορετικοί μήνες με την καλύτερη περίοδο τελικά μετά απο πολλούς πειραματισμούς να είναι το φθινόπωρο (τέλη Σεπτέμβρη - τέλη Οκτώβρη). Ο τουρισμός έχει μειωθεί, οι παραλίες είναι άδειες, οι τιμές έχουν πέσει, το ίδιο και η κατεύθυνση του ήλιου με συνέπεια να χτυπάει τα βράχια από νωρίς το πρωί και να διώχνει την ανεπιθύμητη υγρασία που υπήρχε τους καλοκαιρινούς μήνες.
Έχοντας επαναλάβει τις περισσότερες διαδρομές στη γύρω περιοχή ήρθε η ώρα να επισκεφτώ ένα πεδίο για το οποίο όλοι μας έχουμε ακούσει και πιθανόν δεί σε πολλά αναρριχητικά βίντεο την ονομαζόμενη σπηλιά του διαβόλου, Cova del Diablo. Γνωστές διαδρομές όπως οι "Loskot and two smoking barels" 8a+, "In the night all cats are black" 8a, "Afroman" 7b, "Ejector seat" 7c, "Superwoman" 7a  φιλοξενούνται σε αυτό το πολυφωτογραφιζόμενο κομμάτι βράχου. Όσοι αναρριχητές είχαν την τύχη να σκαρφαλώσουν εδώ έχουν μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις απ' την ποιότητα των διαδρομών. Μια σημαντική διαφορά σε σχέση με άλλα πεδία είναι πως το ύψος του βράχου κυμαίνεται απο 15 μέχρι 23 μέτρα με τα περισσότερα crux να είναι πάνω απο 10 μέτρα απ' το νερό! Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διαδρομή "Surfing in the bar" (ίσως το ομορφότερο 6c+ που έχω σκαρφαλώσει ποτέ) με το crux της να είναι η τελευταία κίνηση στα 20+ μέτρα.. 
Στο σημείο που άλλες διαδρομές του νησιού τελειώνουν, εδώ ουσιαστικά ξεκινάνε με τα πρώτα μέτρα να είναι αρκετά για να βάλουν σε σκέψεις τον αναρριχητή για τη συνέχεια.. Η αλληλουχία των κινήσεων είναι φοβερή, τα πιασίματα γλυκά όσο πρέπει και οι βουτιές απ' τα ψηλά σε κάνουν να αισθάνεσαι σα μικρό παιδί που μετά απο λίγο απλά θέλει κι άλλο.
Φαντασου τον εαυτό σου να έχει σκαρφαλώσει τα πρώτα 15 μέτρα της "Loskot and two smoking barels" (ίσως η πιο δημοφιλής διαδρομή DWS παγκοσμίως) να γνωρίζεις πως το crux έρχετε, να φτάνεις στο σημείο που κρατάς τα δύο τακάκια πριν τον μεγαλειώδη παλμό, να βλέπεις πόσο μακριά είναι η χούφτα, να λές στον εαυτό σου "δε το χω..", να ακούς απο κάτω τους υπόλοιπους αναρριχητές να σε ενθαρύνουν ο καθένας στη γλώσσα του και τότε απλά το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να χρησιμοποιήσεις οτι απόθεμα δύναμης και αν σου έχει απομείνει και μόνο τότε θα κατανοήσεις την ουσία του deep water solo. Τότε θα αναγκαστείς να ξεπεράσεις τα όρια σου και θα νιώσεις πως η πτήση στο κενό και η πτώση στο νερό ίσως είναι αυτό που τελικά αναζητούσες εκεί πάνω. Ο στόχος δεν είναι πάντα η επιτυχία, μπορεί αυτό το μαγικό χέρι να κρατήσει το πιάσιμο που είχες στοχέυσει με το βλέμμα και να βγείς πάνω απόλυτα ικανοποιημένος. Κάτι λείπει απ το παζλ όμως, όπως είπε και ο φίλος μου ο Φίλιπ μόλις ολοκλήρωσε τη διαδρομή αυτή "Let's go and feel the air.." και άρχισε να ίπταται στο κενό.. Και στις δύο περιπτώσεις θα νιώσεις πολύ μεγάλη ικανοποίηση, μια χαρά που προσωπικά δεν έχω ξανάνιώσει ποτέ μου κάνοντας αυτό το άθλημα..


To Cathedral της Πάλμα
Surfing in the bar 6c+/S2. Η έξοδος απ' το crux.
Στα 22+ μέτρα

Cova del diablo

Στο Porto Colom 
Βandito 7c+ 


Afroman 7a+/7b 

In the night all cats are black 8a/S2
In the night all cats are black
Loskot and two smoking barrels 8a+/S2, "let's go and feel the air"
Pablo, Cesar, Sasha, Ander, Radek, Jakub, Szymon, Marek, Filip σας ευχαριστώ..



κείμενο: Χρήστος Τσούτσιας

φωτό: Χρήστος Τσούτσιας, Szymon Haber

Οδηγίες προς τους ναυτιλομένους.
Χρήσιμες πληροφορίες
Εδώ το μόνο που πρέπει να έχετε είναι ένα ζευγάρι παπούτσια (τα πιο παλιά σας) και ένα σακουλάκι μαγνησίας. Η σόλα των παπουτσιών στεγνώνει πολύ γρήγορα αλλά και βρεμένα να είναι πατάνε μια χαρά. Όσον αφορά τη μαγνησία καλό θα είναι να έχετε μαζί σας και ένα μπουκαλάκι υγρής μαγνησίας, έτσι δε χρειάζετε να κουβαλάτε το σακουλάκι μαζί σας στο σκαρφάλωμα. Σε περίπτωση που βραχεί δε στεγνώνει καθόλου έυκολα και ύστερα θέλει ξέπλυμα με γλυκό νερό. Συνήθως αφήνουμε το σακουλάκι στην αρχή της διαδρομής ή σε μία τρύπα πριν το crux. Πωλούνται στην αγορά και πλαστικά σακουλάκια που στεγνώνουν πολύ γρήγορα, οπότε πριν απο κάθε προσπάθεια προσθέτετε όσο μαγνήσιο σας είναι αρκετό για τη διαδρομή.
Προσοχή πάντα πριν το σκαρφάλωμα πρέπει να γίνετε μια αναγνωριστική βόλτα και να εντοπίζονται όλα τα σημεία εξόδου απ το νερό, και στις περίπτωση που χρειάζετε σχοινί ή σκάλα βλέπουμε σε τι κατάσταση είναι και αν χρειάζετε κάνουμε αντικατάσταση. Τα βράχια βρίσκονται συνήθως μακριά απ τις ακτές και η θάλασσα μπορεί να είναι αρκετά ταραγμένη οπότε θέλει πολύ προσοχή, μπορεί να πιστέυουμε οτι είμαστε καλοί κολυμβητές αλλά ύστερα απο μια άτσαλη πτώση στο νερό και πρισμένοι απ' το σκαρφάλωμα η έξοδος απ το νερό δεν είναι οτι πιο έυκολο. Αναρριχητής ύστερα απο ανεπιτυχή έξοδο απ το νερό πνίγηκε στην προσπάθεια του να προσεγγίσει κολυμπώντας τη διπλανή παραλία.. γι αυτό λοιπόν μην υπερεκτιμήσητε τις κολυμβητικές σας ικανότητες.  
Όσο πιο ήρεμη είναι η θάλασσα τόσο πιο επώδυνη είναι και η βουτιά απ' τα ψηλά. Όποτε είναι ταραγμένη οι βουτιές είναι σχεδόν ανώδυνες και αυτό γιατί το αφρισμένο νερό κρατάει μέσα του οξυγόνο.
Βαθμολογίες
Αν ξεφυλίσετε τον οδηγό θα παρατηρίσετε πως σ'όλα τα πεδία οι διαδρομές ξεκινούν από 6a και αυτό γιατί οτιδήποτε ευκολότερο θά ναι θετικό, οπότε σε περίπτωση πτώσης θα υπάρχει πρόβλημα πρόσκρουσης στο βράχο. Κάθε διαδρομή έχει δύο βαθμολογίες μία για τη δυσκολία (σε γαλλική κλίμακα) και μία για την επικινδυνότητα απο S0 μέχρι S3.
Διαμονή
Υπάρχει η δυνατότητα ελέυθερου camping σε παραλίες, προσοχή όμως όχι μέσα σε δάση που βρίσκονται δίπλα στην παραλία. Όσο πιο απομακρισμένες και ερημικές είναι τόσο λιγότερες πιθανότητες υπάρχουν να σας ενοχλήσει η αστυνομία. Καλά ακούσατε, η αστυνομία στο Cala Varques κατέβαινε μια φορά τη βδομάδα κάνοντας παρατηρίσεις σε όσουν είχαν κατασκηνώσει στο δάσος και ρίχνοντας πρόστιμα σε όσους έχουν ανάψει φωτιά (600euro)!!  Σε περίπτωση που είστε πολλά άτομα συμφέρει πολύ η ενοικίαση σπιτιού-βίλας.
Μετακινήσεις
Για αυτούς που ταξιδεύουν low budget η καλύτερη λύση είναι η easyjet και η ryanair. Απο Αθήνα (Κρήτη ή Βόλο για τη ryanair) προς Μιλάνο και ύστερα Μιλάνο - Πάλμα. Από το αεροδρόμιο της Πάλμα μπορείτε να πάρετε ένα λεωφορείο και να κατευθυνθείτε στο κέντρο απο όπου και παίρνετε τρένο με προορισμό το Manacor. Από εκεί υπάρχουv λεωφορεία που σας πάνε στο Porto Cristo (τριγύρω απ το οποίο είναι και πολλά πεδία για deep water solo). Το καλοκαίρι η ενοικίαση αυτοκινήτου είναι αρκετά ακριβή, το φθινόπωρο όμως οι τιμές πέφτουν αισθητά και με 25€ ανα μέρα μπορεί κανείς να ενοικιάσει ενα ευρύχωρο μικρομεσαίο αυτοκίνητο.

1 σχόλιο: