Το 2011 γνώρισα έναν πρωταθλητή, ένα θρύλο όπως πολλοί λένε του ορειβατικού σκι με πολλά ρεκόρ και διακρίσεις στο όνομα του. Τίποτε δε γνώριζα γι αυτόν, εξαρχής μου φάνηκε πολύ πιο σεμνός απ' ότι περίμενα, χαμηλών τόνων, ευγενικός και ευδιάθετος.
Στα βουνά γινόταν άλλος άνθρωπος, έμπαινε στο στοιχείο του και χανόταν στον κόσμο τους, έτσι ακριβώς όπως χάθηκε μπροστά στα μάτια των φίλων του στις Γαλλικές Άλπεις, ακριβώς 2 χρόνια πριν στις 17 Ιουνίου 2012.
Θυμάμαι στο σπίτι του είχε ένα τραπέζι με όλο τον ορεινό όγκο του Mont Blanc ανάγλυφο, τότε μου είπε πρώτη φορά πως ήθελε να διασχίσει τα βουνά αυτά από τη δύση προς την ανατολή σε μια μέρα, περνώντας απ' τις ψηλότερες κορφές. Πίστευε πως ήταν δυνατό να γίνει αλλά δεν είχε βρει τον κατάλληλο άνθρωπο να το κάνει.
Αυτή λοιπόν ήταν και η τελευταία του εξόρμηση στα βουνά που τόσο πολύ αγαπούσε. Περπατούσε πάνω σε μια χιόνινη κόψη και πριν προλάβουν οι φίλοι του να τον προειδοποιήσουν, η κορνίζα πάνω την οποία στεκόταν κόπηκε και τον πήρε για πάντα μαζί της..
Πέρα απ' όλα όσα και αν είχε κάνει ως αθλητής αυτό που θα θυμάμαι πάντα είναι πως ήταν ένας πολύ αγνός, φιλικός και αληθινός άνθρωπος.
Είχε επιλέξει να ζει με την οικογένεια του πάνω στο βουνό σε ένα παλιό στάβλο που τον είχε μετατρέψει σε σπίτι, μακριά απ' τον πολιτισμό και τις μελαγουπόλεις.
Είχε επιλέξει να έχει μια κανονική δουλειά γραφείου για να μη στερηθεί τίποτε η οικογένεια του.
Αν και ικανότατος αλπινιστής είχε επιλέξει να μη γίνει ποτέ οδηγός βουνού, προτιμούσε όταν πηγαίνει στα βουνά να τα απολαμβάνει με φίλους.. έτσι απλά.
Είχε επιλέξει το δικό του δρόμο στη ζωή, στα βουνά και αυτό όπως έλεγε σε έκανε να νιώθεις ελεύθερος..κι έτσι ακριβώς έφυγε απ' τη ζωή.
Στα βουνά γινόταν άλλος άνθρωπος, έμπαινε στο στοιχείο του και χανόταν στον κόσμο τους, έτσι ακριβώς όπως χάθηκε μπροστά στα μάτια των φίλων του στις Γαλλικές Άλπεις, ακριβώς 2 χρόνια πριν στις 17 Ιουνίου 2012.
Θυμάμαι στο σπίτι του είχε ένα τραπέζι με όλο τον ορεινό όγκο του Mont Blanc ανάγλυφο, τότε μου είπε πρώτη φορά πως ήθελε να διασχίσει τα βουνά αυτά από τη δύση προς την ανατολή σε μια μέρα, περνώντας απ' τις ψηλότερες κορφές. Πίστευε πως ήταν δυνατό να γίνει αλλά δεν είχε βρει τον κατάλληλο άνθρωπο να το κάνει.
Αυτή λοιπόν ήταν και η τελευταία του εξόρμηση στα βουνά που τόσο πολύ αγαπούσε. Περπατούσε πάνω σε μια χιόνινη κόψη και πριν προλάβουν οι φίλοι του να τον προειδοποιήσουν, η κορνίζα πάνω την οποία στεκόταν κόπηκε και τον πήρε για πάντα μαζί της..
Πέρα απ' όλα όσα και αν είχε κάνει ως αθλητής αυτό που θα θυμάμαι πάντα είναι πως ήταν ένας πολύ αγνός, φιλικός και αληθινός άνθρωπος.
Είχε επιλέξει να ζει με την οικογένεια του πάνω στο βουνό σε ένα παλιό στάβλο που τον είχε μετατρέψει σε σπίτι, μακριά απ' τον πολιτισμό και τις μελαγουπόλεις.
Είχε επιλέξει να έχει μια κανονική δουλειά γραφείου για να μη στερηθεί τίποτε η οικογένεια του.
Αν και ικανότατος αλπινιστής είχε επιλέξει να μη γίνει ποτέ οδηγός βουνού, προτιμούσε όταν πηγαίνει στα βουνά να τα απολαμβάνει με φίλους.. έτσι απλά.
Είχε επιλέξει το δικό του δρόμο στη ζωή, στα βουνά και αυτό όπως έλεγε σε έκανε να νιώθεις ελεύθερος..κι έτσι ακριβώς έφυγε απ' τη ζωή.
"Α free man is someone who chooses his path, like when you 're in the mountains you pick your own line.
Thats
why i go into the mountains because i can choose which way i go up, you
have to think about it, you have to ask the right questions, to make
the right choices..
..to be free is to be able to choose, and that' s important."
Stéphane Brosse
 |
| Πάσχα στα Χανιά της Κρήτης. Ύστερα από τη διάσχιση στα Λευκά όρη και επιτυχημένη βιντεοσκόπηση του εγχειρήματος βγήκαμε να το γιορτάσουμε.. |
 |
| ..όπως και το γιορτάσαμε στο φεστιβάλ ταινιών της Gap με τον Christophe, το Stephane και το Γιώργο, παρουσιάζοντας το ταινιάκι μικρού μήκους "Traversee du lefka ori". |
 |
| Ψηλά μες το δάσος, με θέα τη λίμνη και τα γύρω βουνά του Annecy, είχε επιλέξει να ζει. |
Απόσπασμα από την ταινία του Sebastien Montaz "Summits of my life - a fine line"
Traversée du LEFKA ORI_GR subtitles from Christos Tsoutsias on Vimeo.
